Bożena Magnucka używa aparatu fotograficznego jako narzędzia do wyrażania sposobu patrzenia na świat. Nietrudno zauważyć w pracach ogromną ciekawość świata i osobisty stosunek do niego. Poprzez fotografię chce pokazać obrazy niebanalne, ukazujące inne spojrzenie na rzeczywistość otaczającą nas i współistniejącą w życiu codziennym.
W najwcześniejszych pracach widać ścisły związek z naturą poprzez fotografie ukazujące zwierzęta, które inspirują detalami swojej urody jakże trafnie wyeksponowanymi.
Chętnie fotografuje architekturę poszukując ciekawego kadru i światła dla całego obiektu jak i detali.
Widać także fascynację kształtem i barwą a przede wszystkim sposobem utrwalania ulotnych kompozycji, które widzimy w galerii Linie-Kieliszki.
To w tych fotografiach pokazuje nam swój sposób analizy geometrii i jej wzajemnego oddziaływania ze sobą poprzez zniekształcenia formowane przez szkło.
W cyklu Zmarszczeni i Wysuszeni chce pokazać rzecz oczywistą od wieków jednak niewidoczną lecz zauważalną - czas. Pokazała nam w kilku fotografiach upływający czas i jego efekty na przykładzie prostego, organicznego modelu.
Bożena Magnucka to artystka poszukująca wciąż i eksperymentująca na wielu płaszczyznach. Chętnie i wytrwale pokazuje obrazy w których
tworzywem jest substancja nad której kształtem jest trudno zapanować - ciecz. Nie boi się więc wyzwań w poszukiwaniu sposobu utrwalenia w matrycy swojej lustrzanki obrazu rzeczy ulotnych i trudnych do wizualizacji takich jak ruch, czas, ekspresja, emocje.
Eksperymentuje ze światłem używając technik Low Key i High Key łącząc je ze sztuką portretowania wspinając się tym samym po szczeblach kolejnych doświadczeń i stając przed kolejnymi wyzwaniami.
Bożena Magnucka chce opowiedzieć nam o świecie widzianym jej oczami, oraz pokazać, że warto eksperymentować i próbować nowych rozwiązań.
Będąc zanurzona w swoich obrazach chce abyśmy dostrzegli rzeczy, które umykają nam niepostrzeżenie i bezpowrotnie.
Autor: Jacek Niedzielski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz